Po 25 latach ukazuje się drugie wydanie książki profesora Henryka Kupiszewskiego Prawo rzymskie a współczesność nakładem Wydawnictwa OD.NOWA. Książkę przejrzeli i wstępem opatrzyli Tomasz Giaro i Franciszek Longchamps de Berier. We wstępie napisali między innymi:

"Nieco inna jest współczesność w porównaniu z rokiem 1988, kiedy książkę ogłoszono drukiem, a nawet z rokiem 1993, w którym zmarł Autor. Zmienił się świat i Polska. Po co więc wznawiać dzieło historyczne? Przygotowując nowe wydanie, przeczytaliśmy pracę naszego mistrza na nowo. I choć książkę znaliśmy świetnie, bo z nią wzrastaliśmy naukowo, zauważyliśmy, że wciąż zadziwia dzięki swej wielowątkowości. Nie bez znaczenia musi być i to, że zmienia się nasza własna perspektywa. Teraz uświadomiliśmy sobie, że bez poznania myśli Henryka Kupiszewskiego, wyrażonych w jego dziele Prawo rzymskie a współczesność, trudno zrozumieć, co zdarzyło się w nauce i nauczaniu prawa rzymskiego w ostatnim ćwierćwieczu. Myśli te okazały się inspirujące, a nawet prorocze, skoro przewijające się w pracy wątki niektórzy – nawet nieświadomie – podejmowali i rozwijali w ostatnich dziesięcioleciach. Taki też był jej Autor: mądry i szlachetny, dalekowzroczny i inspirujący."

Profesor Henryk Kupiszewski pisał w przedmowie:

"Z wdzięcznością dedykuję tę pracę moim Nauczycielom. Profesorowi Wacławowi Osuchowskiemu zawdzięczam pierwsze zetknięcie się z historią i instytucjami prawa rzymskiego. Jego cotygodniowe czterogodzinne wykłady w auli przy ul. św. Anny w Krakowie były dla nas pierwszoroczniaków Anno Domini 1946/47 wejściem w wielki świat myśli prawniczej, były ukazaniem możliwości budowy lepszego jutra na pogorzelisku II wojny światowej."

Kim był profesor Henryk Kupiszewski? Urodził się w 1927 roku. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1950 roku. Rok później jako asystent w Instytucie Papirologii i Prawa Antycznego na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego podjął pracę u boku swego mistrza – profesora Rafała Taubenschlaga. Stopień doktora (wtedy nazywany „kandydat nauk”) uzyskał w 1957 roku, habilitował się zaś w roku 1964. Uczył prawa rzymskiego od 1961 roku najpierw jako adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1974 roku także na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1971 roku, a zwyczajnego w roku 1988. Społeczność akademicka wybrała go prorektorem Uniwersytetu Warszawskiego w 1981 roku. Rzeczypospolita Polska jako pierwszemu powierzyła w 1990 roku misję ambasadora przy Stolicy Apostolskiej.