O Maryjo, Matko Boga i nasza Matko, uciekamy się do Ciebie w tej godzinie cierpienia. Jesteś naszą Matką, miłujesz nas i znasz nas: nic, co nosimy w sercu, nie jest przed Tobą ukryte. Matko miłosierdzia, tak wiele razy doświadczyliśmy Twojej opatrznościowej czułości, Twojej obecności, która przywraca nam pokój, ponieważ Ty zawsze prowadzisz nas do Jezusa, Księcia Pokoju. My jednak zgubiliśmy drogę do pokoju. Zapomnieliśmy o nauce płynącej z tragedii minionego wieku, o poświęceniu milionów poległych podczas wojen światowych. Zlekceważyliśmy zobowiązania podjęte jako Wspólnota Narodów i wciąż zdradzamy marzenia narodów o pokoju oraz nadzieje ludzi młodych. Staliśmy się chorzy z chciwości, zamknęliśmy się w nacjonalistycznych interesach, pozwoliliśmy, by sparaliżowały nas obojętność i egoizm. Woleliśmy lekceważyć Boga, żyć w naszym fałszu, podsycać agresję, niszczyć życie i gromadzić broń, zapominając, że jesteśmy opiekunami naszego bliźniego i wspólnego domu, który dzielimy. Poprzez wojnę rozszarpaliśmy Ziemski ogród, grzechem zraniliśmy serce naszego Ojca, który pragnie, abyśmy byli braćmi i siostrami. Staliśmy się obojętni na wszystkich i wszystko z wyjątkiem nas samych. A teraz ze wstydem mówimy: przebacz nam, Panie!
W nędzy grzechu, w naszych trudach i słabościach, w tajemnicy nieprawości zła i wojny, Ty, Najświętsza Matko, przypominasz nam, że Bóg nas nie opuszcza, ale wciąż patrzy na nas z miłością, pragnąc nam przebaczyć i nas podnieść. To On dał nam Ciebie a Twoje Niepokalane Serce uczynił schronieniem dla Kościoła i ludzkości. Z Bożej dobroci jesteś z nami i przeprowadzasz nas z czułością nawet przez najbardziej skomplikowane dziejowe zakręty. Zatem uciekamy się do Ciebie, pukamy do drzwi Twego Serca, my, Twoje umiłowane dzieci, które w każdym czasie niestrudzenie nawiedzasz i zachęcasz do nawrócenia. W tej mrocznej godzinie przyjdź nam z pomocą i pociesz nas. Powtarzaj każdemu z nas: „Czyż oto nie jestem tu Ja, twoja Matka?”. Ty wiesz, jak rozplątać pęta naszego serca i węzły naszego czasu. W Tobie pokładamy nadzieję. Jesteśmy pewni, że Ty, zwłaszcza w chwili próby, nie gardzisz naszymi prośbami i przychodzisz nam z pomocą.
Tak właśnie uczyniłaś w Kanie Galilejskiej, gdy przyspieszyłaś godzinę działania Jezusa i zapowiedziałaś Jego pierwszy znak w świecie. Gdy uczta zamieniła się w smutek, powiedziałaś Mu: „Nie mają wina” (J 2, 3). O Matko, raz jeszcze powtórz to Bogu, bowiem dziś zabrakło nam wina nadziei, zniknęła radość, rozmyło się braterstwo. Zagubiliśmy człowieczeństwo, zmarnowaliśmy pokój. Staliśmy się zdolni do wszelkiej przemocy i wszelkiego zniszczenia. Jakże pilnie potrzebujemy Twojej matczynej interwencji.
Przyjmij więc, o Matko, to nasze błaganie.
Ty, Gwiazdo morza, nie pozwól, byśmy zostali rozbitkami w czasie wojennej burzy.
Ty, Arko Nowego Przymierza, inspiruj plany i drogi pojednania.
Ty, „Ziemio nieba”, zaprowadź w świecie Bożą zgodę.
Ugaś nienawiść, usuń pragnienie zemsty, naucz nas przebaczenia.
Uwolnij nas od wojny, zachowaj świat od zagrożenia nuklearnego.
Królowo Różańca Świętego, rozbudź w nas pragnienie modlitwy i miłości.
Królowo rodziny ludzkiej, wskaż narodom drogę braterstwa.
Królowo pokoju, wyjednaj światu pokój.
Niech Twój płacz, o Matko, poruszy nasze zatwardziałe serca. Niech łzy, które za nas przelałaś, sprawią, że znów zakwitnie owa dolina, którą wysuszyła nasza nienawiść. I choć nie milknie zgiełk broni, niech Twoja modlitwa usposabia nas do pokoju. Niech Twoje matczyne dłonie będą ukojeniem dla tych, którzy cierpią i uciekają pod ciężarem bomb. Niech Twoje macierzyńskie objęcie pocieszy tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i swej ojczyzny. Niech Twoje bolejące Serce poruszy nas do współczucia i przynagli do otwarcia drzwi i opieki nad zranioną i odrzuconą ludzkością.
Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci: „Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii. W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę.
My zatem, Matko Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój. Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju; ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata.
Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju. Amen.
Humanitaryzm a etyka chrześcijańska
Eskalacja kryzysu politycznego na granicy polsko-białoruskiej postawiła Polskę, ale także Polaków wobec dylematów, z którymi od bardzo dawno nie musieliśmy się mierzyć. Są to dylematy, bliskie tym jakie tym jakie towarzyszą sytuacji wojenne. Zresztą według standardów i doktryny naszych wschodnich sąsiadów to, co dzieje się na granicy jest traktowane jako wojna hybrydowa prowadzona na poziomie konfliktu, który nie wszedł w fazę kinetyczną, tzn. fazę klasycznego konfliktu militarnego. To jednak nie wszystko. Jako narzędzie prowadzenie tej wojny zostali użyci ludzi, migranci, którzy skuszeni możliwością przedostania się i życia, w którymś z krajów Unii Europejskiej stali się równocześnie napastnikami dążącymi do złamania prawa nienaruszalności Polskich granic jak i ofiarami. Pojawiły się głosy – polityków, aktywistów i publicystów – mówiące, że Polska nie powinna stawiać oporu tym ludziom, tylko ich przyjąć. Miałaby to być jedynie prawdziwie chrześcijańska opcja.
Krytycy tego stanowiska mówią, że indywidualistyczny humanitaryzm wcale nie jest stanowiskiem chrześcijańskim, ponieważ lekceważy złe konsekwencje jakie niesie ze sobą zgoda na łamanie prawa przez agresorów wzniecających konflikt wojenny.
Można obejrzeć w VOD klikając tutaj.
Nakładem Towarzystwa Naukowego KUL jako „Dzieła wybrane” ukazały się na nowo prace z prawa cywilnego profesora Romana Longchamps de Bérier (1883–1941), który uczył w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i 20 lat czasów międzywojennych jeździł z wykładami na Uniwersytet Lubelski. Wyboru i redakcji dzieł podjęli się profesorowie: Joanna Misztal-Konecka, kierownik Katedry Postępowania Cywilnego KUL oraz Piotr Zakrzewski, kierownik Katedry Prawa Cywilnego KUL.
„Dzieła wybrane” mają trzy tomy.
Tom I: Studya nad istotą osoby prawniczej i inne prace (ss. 910)
Tom II: Uzasadnienie projektu Kodeksu zobowiązań z uwzględnieniem ostatecznego tekstu Kodeksu (ss. 742)
Tom III: Zobowiązania (ss. 752)
Co zostaje po uczonym prawniku wiele lat po jego śmierci? Ciekawe, że „Dzieła wybrane” ukazują się w 2021 roku, a więc 80 lat od rozstrzelania profesora Romana Longchamps de Bérier.
Papież Franciszek powiedział: ho nominato un vescovo bravo, che ha esperienza per occuparsi della parte pastorale – „mianowałem mądrego biskupa, która ma doświadczenia, aby zająć się aspektem duszpasterskim”. Nie tylko dla następcy św. Piotra było jasne, że Henryk Franciszek Hoser to wybitny i otwarty intelekt, człowiek sprawny, dobry i szczery, który ma rozeznanie i doświadczenie. Miarą jego wielkości jest z pewnością i to, jak wielu miał przeciwników. Umiał mówić o trudnych sprawach, nie bał się mówić w punkt, bez krygowania się. Był mądrze odważny, potrafiąc za Kościół cierpieć.
Msza święta pogrzebowa o 12:00 w piątek, 20 sierpnia 2021 roku:
Zapraszam na nowe „Rozróby u Kuby” – wystarczy tu kliknąć. A tu jest ZAPROSZENIE.
Z pytaniami o autorytet moralny Kościoła, granice i sens władzy duchownej a także przyczyny strukturalnych błędów w Kościele mierzą się: dr Sebastian Duda, dr hab. Michał Łuczewski, Tomasz Rowiński i ks. Franciszek Longchamps de Bérier.
Emisja z czwartku na piątek, 13–14 maja 2021 roku w TVP Historia.
"Rozróby u Kuby" tym razem (to znaczy już w czwartek, 29 kwietnia 2021 roku)
o Konstytucji 3 Maja i przesłaniu przedrozbiorowej Rzeczypospolitej –
tutaj do obejrzenia w całości, a więc przez ponad godzinę.
W programie wybitni historycy prof. Zofia Zielińska
i prof. Richard Butterwick-Pawlikowski.
W roku akademickim 2020/2021 cykl wykładów visiting professor na Wydziale Filozofii Angelicum – Uniwersytetu Papieskiegom św. Tomasza w Rzymie.
Robert Mazurek – wyjątkowo słucha: audycja Polskiego Radia Program 2 w sobotę, 24 kwietnia 2021 roku.
Teraz do odsłuchania 58:26,
artykułu można nie czytać, filmu nie oglądać :)
https://www.polskieradio.pl/8/8818/Artykul/2719352
